Ik ontwikkelde al meer dwang-(waan-!?)voorstellingen en voelde me ook al meer in een andere (geestige!?) wereld thuis (augustes ’23). Zoon Jan wilde me een maand gele­den helpen m‘n te hoge weit­er­lesen…

Omdat ik nu m’n vergee­tachtigheid verk­laren kan gaat ’t weer wat beter! Alleen op de fiets kan ik me aan de Weis­senstein oriën­teren! Maar in de omliggende dor­pen kom ik weit­er­lesen…

Sinds ik 77,7 jaar (eind aug. ‘23!) alt werd, ben ik langza­am (maar zek­er!) al sneller ver­oud­ert. De 1e onbe­wuste tekens waren op m‘n 77ste (18–3‑23) ver­jaardag. Die wilde ik weit­er­lesen…

Deze maand word ik 78. En ik voel me ook zo oud! Dat is in zover niet goed als dat ik me tot nog toe alti­jd jonger voelde als ik weit­er­lesen…

Nadat ík herf­st ‘23, op Willem‘s aan­bevel­ing heen een «Neu­rolo­gen» hier in Solothurn bezocht, heb ik Alzheimer in begin­sta­di­um. Voor mij meer een oplucht­ing als stress. Ongeveer dezelfde tijd ben weit­er­lesen…

Onder­tussen, 3 weken lat­er, is ’t alle­maal niet zo een­voudig als ik me voorstelde! Ik loop nog steeds met 2 krukken en dat bli­jft ook zo tot 3–2 als ik weit­er­lesen…

Nadat ik een week thuis was, steeds min­der met krukken lopend en m’n Dafalgan/Novalgin meer of min­der regel­matig nam, ging ’t scheef. Pijn in m’n heup, ik werd zwe­tend wakker, weit­er­lesen…

26 sep­tem­ber om 10 uur ging ik, zoals gewoon­lijk de week­end­krant kopen: Op ’t Sta­tion bij ons schuin tegen­over. Hoewel ik dat nor­maal gespro­ken meestal lopend doe nam ik de weit­er­lesen…