Rinee II.

Nadat we ons ’s mor­gens vroeg noch op ’t vliegveld Dirhams gekocht had­den namen we een Taxi tot in ’t Cen­trum 200 mtr. vanaf ‘t strand in Hotel Möven­pick, tot we ons van de defor­ma­tion dis­lo­ca­tion her­steld had­den, en om aan ‘t kli­maat te wen­nen of een­voudi­ger gezegd: om op ver­haal te komen! Tegen donker zijn we dan de stad­staat gaan verken­nen en vast­gesteld dat ’t hier nooit donker word, maar wel lang warm blijft!

s’Morgens een kleine wan­del­ing; van 10 tot half 12 ont­bi­jt, mid­dags bin­nen waar Rinee in con­tact staat met vrienden/family en ik wat schri­jf en slaap.

Gis­teren zijn we bijvoor­beeld ’s avonds met een Par­tyschip in zee gestoten alwaar we met eten begonnen in begelei­d­ing van een Pianist, aanslui­tend met een DJ, die all agressie­vere muziek ten beste gaf, met als hoogtepunt een vol­slanke licht bek­lede blon­dine, die tamelijk sek­sueel aan­moe­tende (dans)bewegingen pro­duceerde tot groote vreugde van de onder­tussen zwaar geal­co­holiseerde mannen.

Van­daag wilden we eigen­lijk op de plaat­selijke uitk­ijk­toren, BOURJ KALIFA, 828 mtr. hoog, maar Rinee was aan ’t begin van haar ’dagen’, dus bli­jven we toch maar liev­er met bei­de benen op de begane grond. ’s Avonds aten we voor het eerst orgineel Indi­aas, waar Rinee’s hart gaande weg van opbloei­de! Maar hier in Dubai is toch al veel meer als 50% van ’t lagere per­son­eel Indiaas.