Rinee III.

Ik heb geen angst voor prob­le­men; zie ze meestal aankomen, om ze dan met veel ‘verve’ zo mogelijk bij z’n oor­sprong op te lossen. Rinee is zo‘n prob­leemgeval. Ze is straatarm maar loopt rond als een ‘Movi­es­tar‘. Haar 5 kop­pige (1+4) fam­i­lie die tot nog toe van de Beau­ty shop geleefd heeft reg­uleert ze van hier uit per tele­foon. Ze is 2 kop klein­er als ik en moet daarom steeds op hoge hakken lopen.

Het high­light van de 4e dag was de Bourj Kali­fa, 828 meter hoog! Een ‘moet­je’ hier in Dubai, maar aan de andere kant van dit land(je)! We gin­gen er met tram & treint naar toe, zo’n half uur. De ‘Bourj’ bestaat uit tien­tallen ronde, spiege­lend glazen, en ver­schil­lend lange, aan elka­ar geplak­te stompe toren(tje)s mid­den in een reusachtig / in en verkoop­cen­trum. Omringt van een ver­glaas­de, ver­hoogde en gek­li­ma­tiseerde fla­neer­weg, voorzien van ‘lopende trot­toirs’: met een doorsnee van +- 2 kilo­me­ter! Jam­mer genoeg waren die vele uitzicht­plat­for­men niet hoger als 450 mtr., hoewel je daar ook al een vrij goeie overzicht hebt. Daar boven ver­loren wij ons, en omdat m’n ‘mobile’ toen net de geest gaf, von­den we ons na 4 uur, tegen mid­der­nacht in ons Möven­pick hotel ‘Jumeirah-Beach’ weer terug; Rinee met hoge hakken in de hand en blaren aan haar voeten.

Ons dagelijks vakantier­itme: Ik schri­jf 2 uur. Rinee tele­foneert 2 uur met haar fam­i­lie! Aanslui­tend om 10 uur ont­bi­jt. By the way: Rinee is ’t hoofd van haar fam­i­lie! (zegt ze).